اصلاح یک مدل رفتاری برای شبیه سازی رفتار ماسه های لای دار

ماسه های لای دار بیش از ماسه های تمیز، مستعد روان گرایی اند، زیرا مشارکت دانه های لای در ساختار باربر خاک کم تر از مشارکت دانه های ماسه است. بنابراین، نسبت تخلخل میان دانه یی، که بر اساس فضای خالی میان دانه های فعال در ساختار باربر تعریف می شود، توصیف بهتری از تراکم ساختار باربر ماسه ها ارائه می دهد. مدل های رفتاری موجود در توصیف نظام مند رفتار ماسه های لای دار ناتوان هستند. نشان داده شده است که با کاربرد نسبت تخلخل میان دانه یی به جای نسبت تخلخل کلی، می توان چارچوب یکپارچه یی برای بیان رفتار ماسه های تمیز و لای دار به دست آورد. مقایسه ی پیش بینی های یک مدل رفتاری اصلاح شده با داده های تجربی ماسه های تمیز و لای دار نشان داده است رفتار نمونه ها را می توان فقط با یک دسته پارامتر پیش بینی کرد.